vrijdag 22 juni 2012
maandag 18 juni 2012
zaterdag 9 juni 2012
Kiekjes 2012
Een foto is datgene wat vastgelegd wordt, waardoor de herinnering niet in de vergeetput raakt.
Klik op de link en bekijk enkele foto's van de Hallebedevaart 2012.
Foto's Hallebedevaart 2012
Klik op de link en bekijk enkele foto's van de Hallebedevaart 2012.
Foto's Hallebedevaart 2012
vrijdag 8 juni 2012
Voetreis naar Halle - Christian Vanmeerhaeghe
Wat brengt iemand zoals mijzelf er nu in godsnaam toe om te voet mee te
willen gaan naar Halle met de groep uit Wakken???
Nu ben ik niet bepaald de meest devote persoon uit de hele regio,
het W-gegroet ene het O-vader kan ik niet uit het hoofd opzeggen,
laat staan de mysteries en de resem titels van Maria,
en de kerk bezoek ik sinds mijn 15de levensjaar enkel nog voor speciale gelegenheden.
Dit omwille van redenen, die pas de laatste jaren het licht beginnen te zien...
Er moet dus ergens iets heel anders zijn...is het de drang naar een prestatie?
...of één of andere vorm van zelfbevestiging?...of gewoonweg masochisme?...
In mijn geval niets van dit alles!!!
Ik ben op mijn 9de levensjaar uit Wakken vertrokken en woon sinds mijn
29ste zelfs héél ver weg. Maar de "heimat" zit en blijft in mijn lijf
en de tocht naar Halle dringt zich op als een tierende lokroep
om naar die "heimat" minstens één keer per jaar terug te keren.
En de koetjes en de kalfjes weer eens uit de Mandel te halen.
Enerzijds leven we ook in een tijd waar alles heel vlug gaat, waar
afstanden geen rol meer spelen. Hoog tijd dus om de klok even stil te
zetten en het heerlijke Vlaanderland eens TE VOET - STAP NA STAP te
bekijken en te genieten... en nog eens aan den lijve te ondervinden wat
78 km in werkelijkheid nog zijn.
Anderszijds leven wij ook in een tijd, waar menselijk kontakt, zoniet
totaal, dan toch grotendeels van een andere planeet geworden schijnt te zijn.
De tocht naar Halle nodigt uit tot menselijk kontakt,...
iedereen spreekt iedereen aan bij zijn voornaam,...
en vooral: IEDEREEN SPREEKT MET IEDEREEN!!!
En ten slotte deze grote vaststelling: tijdens de tocht is IEDEREEN GELIJK.
Zij die de duurste, meest gesofistikeerde wandelschoenen dragen,
lijden evenveel als zij die op zeesletsen gaan, zij die graag Trappist of
Duvel drinken hebben evenveel dorst, als zij die hun pulle kaffie meebrengen,...
de weg is voor iedereen even lang...en we slapen allen in dezelfde stal
(de ene op de grond, de andere op een matrasje,
dan weer een andere op een plooibedje,
er zijn er zelfs die een springkasteel meehebben),...
we moeten allen op dezelfde WC (of in't koren),...HEERLIJK!!!
...En toch steken er twee mensen ietsje bovenuit:
YVAN, Il Duce, die als een volleerd generaal zijn troepen gedisciplineerd
naar het doel brengt
en
NOE, die altijd welgezind is, nooit klaagt, en altijd verder gaat, ook al
zijn z'n schoenen naar de kloten (of naar de knoppen, zoals hij liever
hoort)... en dan nog de nodige energie overhoudt om een miske te lezen voor Wakken...
en er nog eentje bovenop voor Oeselgem
PROFICIAT!!
En aan allen: TOT VOLGEND JAAR!!
Christian Vanmeerhaeghe
willen gaan naar Halle met de groep uit Wakken???
Nu ben ik niet bepaald de meest devote persoon uit de hele regio,
het W-gegroet ene het O-vader kan ik niet uit het hoofd opzeggen,
laat staan de mysteries en de resem titels van Maria,
en de kerk bezoek ik sinds mijn 15de levensjaar enkel nog voor speciale gelegenheden.
Dit omwille van redenen, die pas de laatste jaren het licht beginnen te zien...
Er moet dus ergens iets heel anders zijn...is het de drang naar een prestatie?
...of één of andere vorm van zelfbevestiging?...of gewoonweg masochisme?...
In mijn geval niets van dit alles!!!
Ik ben op mijn 9de levensjaar uit Wakken vertrokken en woon sinds mijn
29ste zelfs héél ver weg. Maar de "heimat" zit en blijft in mijn lijf
en de tocht naar Halle dringt zich op als een tierende lokroep
om naar die "heimat" minstens één keer per jaar terug te keren.
En de koetjes en de kalfjes weer eens uit de Mandel te halen.
Enerzijds leven we ook in een tijd waar alles heel vlug gaat, waar
afstanden geen rol meer spelen. Hoog tijd dus om de klok even stil te
zetten en het heerlijke Vlaanderland eens TE VOET - STAP NA STAP te
bekijken en te genieten... en nog eens aan den lijve te ondervinden wat
78 km in werkelijkheid nog zijn.
Anderszijds leven wij ook in een tijd, waar menselijk kontakt, zoniet
totaal, dan toch grotendeels van een andere planeet geworden schijnt te zijn.
De tocht naar Halle nodigt uit tot menselijk kontakt,...
iedereen spreekt iedereen aan bij zijn voornaam,...
en vooral: IEDEREEN SPREEKT MET IEDEREEN!!!
En ten slotte deze grote vaststelling: tijdens de tocht is IEDEREEN GELIJK.
Zij die de duurste, meest gesofistikeerde wandelschoenen dragen,
lijden evenveel als zij die op zeesletsen gaan, zij die graag Trappist of
Duvel drinken hebben evenveel dorst, als zij die hun pulle kaffie meebrengen,...
de weg is voor iedereen even lang...en we slapen allen in dezelfde stal
(de ene op de grond, de andere op een matrasje,
dan weer een andere op een plooibedje,
er zijn er zelfs die een springkasteel meehebben),...
we moeten allen op dezelfde WC (of in't koren),...HEERLIJK!!!
...En toch steken er twee mensen ietsje bovenuit:
YVAN, Il Duce, die als een volleerd generaal zijn troepen gedisciplineerd
naar het doel brengt
en
NOE, die altijd welgezind is, nooit klaagt, en altijd verder gaat, ook al
zijn z'n schoenen naar de kloten (of naar de knoppen, zoals hij liever
hoort)... en dan nog de nodige energie overhoudt om een miske te lezen voor Wakken...
en er nog eentje bovenop voor Oeselgem
PROFICIAT!!
En aan allen: TOT VOLGEND JAAR!!
Christian Vanmeerhaeghe
Abonneren op:
Posts (Atom)